Islandhoppen in de Andamanse zee (29 oktober - 7 november 2012)

De laatste ochtend in Bangkok komt de regen met bakken uit de hemel. De normaal zo levendige Khao San Road is uitgestorven. De rugzaktoeristen slapen hun roes uit en de straatverkopers beschermen hun handelswaar met zeiltjes tegen de regen. Na het ontbijt wandelen we terug naar ons hotel waar we onze zware roltassen naar de bagagekamer brengen waar we voor de komende tweeënhalve week een plaats hebben gereserveerd. Nadat we onze bagage goed hebben vergrendeld nemen we voorlopig afscheid van Bangkok. We stappen met enkel onze lichte rugzakken het hotel uit en worden direct aangesproken door een taxichauffeur. ‘Metertaxi?' vragen we, en de chauffeur knikt bevestigend: ‘Yes, 600 Bath'. Normaal zouden we een tegenbod doen en vervolgens instemmen met deze zwendel. We zijn echter ruim op tijd voor onze vlucht en besluiten eens niet mee te gaan met de grillen van de taxichauffeurs. We kijken hem quasi verbaasd aan en vragen nogmaals: ‘metertaxi?' waarop de chauffeur zijn vraagprijs halveert. We glimlachen beleefd en lopen door naar één van de twintig andere chauffeurs die met open achterklep staan te wachten. Hierop pakt de chauffeur onze tassen op en legt ze zuchtend in zijn achterklep ‘Okay sir, metertaxi'. Driekwartier later arriveren we met een ritprijs van nog geen 200 Bath op de meter bij luchthaven Don Mueng waar we ruim op tijd inchecken voor de vlucht naar Krabi. Helaas lijken al onze vluchten met Air Asia bijzonder onrustig te verlopen, ook tijdens deze vlucht worden we door de gezagvoerder weer gewaarschuwd voor heftige turbulentie. We komen na anderhalf uur dan ook kotsmisselijk aan in Krabi. Bij de centrale taxibalie kopen we tegen vaste prijs een voucher met eindbestemming Krabi. We verzilveren ons voucher bij de chauffeur van een super deluxe 10-persoons minibus die ons in een klein halfuur naar badplaats Ao Nang vervoert.

Ao Nang ligt 22 kilometer ten westen van Krabi aan een baai en heeft een langgerekt wit zandstrand. Het uitzicht vanaf het strand wordt gedomineerd door de vele vissersbootjes die dienst doen als netwerk van veerboten tussen de talloze tropische eilanden in de Andaman zee. Het stadje draait volledig op toerisme en in het straatbeeld vind je dan ook hoofdzakelijk restaurants, boekingskantoortjes en souvenirwinkels. Bij een van deze boekingskantoortjes regelen wij vervoer naar vier tropische eilandjes op korte vaarafstand van Ao Nang. Op de afgesproken tijd worden we opgehaald bij ons hotel en naar de pier gebracht waar we overstappen op een longtailboat. Alle vier de eilandjes beschikken over prachtige zandstranden en helder turquoise water. De lucht is strakblauw en we varen heel relaxt van eiland naar eiland. Bij aankomst vaart de kapitein de boot zo het strand op om ons te laten uitstappen. We genieten van de zon en snorkelen tussen de vele tropische vissen. Aan het eind van de middag worden we weer afgezet in Ao Nang waar we een duik nemen in het zwembad. Pfiew, dit is écht vakantie.

Na al het zon, zee en strand kiezen we de volgende dag voor een andere dagindeling, we schrijven ons in bij een kookschool voor de cursus ‘Art of Thai Cooking'. Bij aankomst worden we hartelijk verwelkomd door onze instructrice voor vandaag, Napalai Buathong, die we voor het gemak Bunny mogen noemen. Uit een menu van 21 gerechten kiezen wij zeven gerechten uit die wij willen leren bereiden. Wij kiezen onder meer voor Thaise groentesoep, komkommersalade, loempia's, groenten en tofu in zoetzure saus en een dessert van banaan in kokosmelk. Alle gerechten worden bereid uit verse ingrediënten en er komt geen pakje Honig aan te pas. Op verzoek krijgen wij extra uitleg en hulp om alle gerechten vegetarisch te bereiden. Zo vervangen we onder meer de kip door tofu en de vissaus door sojasaus. Na het bereiden van twee gerechten gaan we aan tafel om onze versbereide gerechten uit de Thaise keuken te proeven. De gerechten zijn stuk voor stuk geslaagd en na het dessert nemen we met een receptenboekje en certificaat in de hand afscheid van Bunny. Wie eind november van onze Thaise kookkunsten wil komen genieten is uiteraard meer dan welkom.

De volgende ochtend vertrekken we naar het tropische Ko Phi Phi dat eind vorige eeuw bekend is geworden als filmlocatie van Hollywoodfilm The Beach. We besluiten ditmaal niet per instabiele longtailboat te reizen maar kiezen voor een grote houten vissersboot van bijna twintig meter lang. Wanneer we Krabi verlaten is het bijna windstil en is de lucht strakblauw. De omstandigheden lijken ideaal voor de overtocht naar Ko Phi Phi. Wanneer we de beschutte baai uitvaren steekt er echter een klein briesje op. Nadat we net op open zee zijn slaken we een gil van verbazing, we zien vanaf het bovendek een zeldzame oranjekleurige luipaardhaai van bijna anderhalve meter lang. Wat een onvoorstelbaar mooi begin van de dag! Na bijna drie uur tuffen over de Andamanse zee arriveren we bij Ko Phi Phi. Het tafereel van puur wit zand, hoge rotsen en azuurblauw water klopt helemaal met het klassieke plaatje van een tropisch eiland.

We gaan voor anker bij Maya Beach en springen met onze duikbrillen, snorkels en zwemvliezen van boord. Met flinke onderstroom zwemmen we langs een kaarsrechte rotswand van bijna vijfhonderd meter. De zee is zeer ruig en het zicht beperkt maar na amper tien minuten zijn we dat spontaan vergeten; we zien onze eerste schildpad! Op ongeveer vier meter onder ons zwemt een kleine schildpad ongestoord tussen het harde koraal door. Onze gids heeft eerder op de boot uitgelegd dat een schildpad ongeveer twintig minuten zijn adem kan inhouden alvorens hij naar het oppervlakte moet komen om opnieuw adem te halen. We besluiten te wachten tot de schildpad noodgedwongen omhoog moet komen om het beestje zodoende van dichterbij te kunnen bekijken. De ruige zee dwingt ook ons om af en toe bovenwater te komen en helaas verliezen we de schildpad uit het oog. Een klein half uur later zien we opnieuw twee schildpadden vlak bij elkaar op ongeveer zes meter diepte. Dit keer hebben we meer geluk, na enkele minuten komt een van de schildpadden heel langzaam naar het oppervlakte om - amper een meter bij ons vandaan - zijn longen te vullen met een flinke scheut zuurstof om vervolgens weer snel af te dalen naar de zeebodem. Wat een prachtig moment!

Tijdens de lunch aan boord ontwikkelt het briesje zich tot een kleine storm en op het moment dat we voor anker gaan op een tweede snorkellocatie duikt de boot diep in een golf. Roxanne haar maag draait zich letterlijk om en haar volledige ontbijt - ze liet de lunch al staan vanwege haar misselijkheid - belandt in zee. De kapitein toont zich bijzonder behulpzaam en rent direct de kombuis in voor een glas water en een pilletje tegen zeeziekte. Hij vertelt er wel bij dat locals deze pillen gebruiken als slaapmiddel en adviseert derhalve om een kleine dosis te nemen. Terwijl Roxanne bijkomt op het zonnedek gaat de rest van de snorkelaars op de boot het water in. Deze snorkellocatie staat bekend om de aanwezigheid van zwartpuntrifhaaien en dat blijkt niet gelogen. Zodra we het water ingaan zien we de eerste haai al onder ons zwemmen. Gelukkig blijkt de haai banger voor ons dan wij voor hem want hij slaat direct met zijn staart en gaat er op hoge snelheid vandoor. Een klein kwartier later zien we een tweede haai maar ook deze blijkt erg cameraschuw.

De volgende stop is Thailandse grootste eiland en aparte provincie, Phuket. Na een tocht van bijna twee uur per speedboot meren we aan in de Rassada haven. Bij aankomst staan de diverse minibussen al te wachten om de passagiers verder te vervoeren naar de diverse stranden die de provincie rijk is. Via Phuket-stad rijden we naar Kata Beach aan de westkant van het eiland. Bij aankomst in Ao Kata schrikken we ons rot, het hele stadje lijkt volledig gericht op de Russen. Menukaarten zijn in het cyrillisch geschreven, de muziek in restaurants is Russisch en achter de balie in het hotel staat een Russische receptioniste. Aaahhh! Helaas hangt er een dikke sluierbewolking boven Phuket en zijn alle excursies hier vele malen duurder dan in Krabi. We hebben de overnachtingen echter al via internet betaald en moeten er dus maar het beste van maken. We besluiten een lekker rustig hoekje uit te zoeken bij het hotelzwembad en reserveren twee tickets voor de avondshow in het Phuket Fantasea theater met trapezeacts, illusionisten, komedie en traditionele dans. Lekker toeristisch maar wel erg leuk.

Uiteten in een Thais restaurant is iedere keer weer een verrasing. Het Engels van het personeel is, zelfs in vergelijking tot Indonesië en Maleisië, echt minimaal en uitleggen dat je vegetariër bent gaat dan ook letterlijk met handen en voeten. Vervolgens moet Roxanne uitleggen waarom zij wél vlees bestelt. Bij het bestellen wordt alles steevast glimlachend met ‘Yes sir!' beantwoord, maar pas bij het uitserveren blijkt vaak pas of ze de bestelling echt hebben begrepen. Tientallen keren hebben we een gerecht verontschuldigend moeten terugsturen naar de keuken omdat er gamba's, kip of varkensvlees in verwerkt is. Wanneer het uiteindelijke gerecht goed geserveerd wordt is de Thaise keuken wel echt een feest voor liefhebbers van Aziatisch eten. Vooral de Pad Thai, groenten in zoetzure saus en de Thaise biefstuksalade zijn favoriet!

Vanaf Phuket reizen we verder in noordwestelijk richting naar de negen eilanden in het hart van Nationaal Park Mo Ko Similan. De granieten rotsblokken die afsteken tegen het turquoise zeewater geven de eilanden in onze Rough Guide Thailand de uitstraling van een tropisch eiland uit een sprookjesboek. We lezen dat de eilanden zowel boven als onderwater tot de mooiste van Thailand gerekend worden. Dat belooft wat! Rond 06.15 uur worden we opgehaald in een minibus waarmee we in twee uur naar de Thap Lamu pier rijden. Bij aankomst laden we onze bagage over op een 20 meter lange speedboot met drie 200 pk buitenboordmotoren. Tijdens de korte briefing wordt ons verteld dat de overtocht naar de eilanden een uur en twintig minuten duurt. We kiezen vervolgens een lekker plekje uit achter in de boot waar we genieten van de zon die hoog aan de strakblauwe hemel staat.

Na een goed uur varen arriveren we bij de noordelijke eilanden van het Similan Nationaal Park. We maken onze snorkeluitrusting klaar en laten ons vanaf het achterdek in het turquoise water zakken. Wat een verschil met Ko Phi Phi! Het water is slechts drie meter diep, er staat geen stroming en het zicht is bijna 30 meter. Het onderwaterleven is overweldigend. De riffen zitten vol met koraalvissen en we zien gelijk twee schildpadden op ongeveer 15 meter afstand. We zwemmen naar de grootste schildpad toe. Ze zwemt ongeveer een meter onder het wateroppervlakte en het zonlicht weerkaatst op haar schild. We zwemmen langzaam enkele minuten met haar mee totdat de schildpad een diepe teug lucht neemt en naar diepere wateren vertrekt. We zien tevens vele papegaaivissen, anemoonvisjes en makrelen. Na ongeveer een uur stappen we weer in de boot en varen we weer naar het volgende eilandje.

Rond lunchtijd arriveren we op Koh Miang waar we met onze bagage van boord gaan. Op het eiland staan Mars en Chai, medewerkers van het Nationaal Park, ons al op te wachten. Ze wandelen met ons mee naar het koepeltentje waar we vannacht zullen overnachten. Het kampeerterrein is gelegen in een stuk tropisch bos op nog geen 20 meter van het strand. We leggen onze tassen neer in het enigszins benauwde camouflagetentje en rollen onze slaapzakken uit. In het bos lijkt alles te leven, de bomen hangen vol fruitvleermuizen, op de grond lopen grote groene vogels en over het strand kruipen gigantische kipkrabben. Zodra we terugkomen op het strand zijn alle dagjesmensen vertrokken en hebben we het prachtige bountystrand helemaal voor onszelf. We snorkelen vanaf het strand (Roxanne ziet een zeepaardje!) en genieten van de zon totdat deze in de zee verdwijnt en het aardedonker is op het eiland. Chai legt uit dat de vorige dag de bliksem is ingeslagen in de aggregaat en de medewerkers nog steeds druk bezig zijn om deze te repareren. Gelukkig slagen zij hierin en na een half uur in het donker te hebben gezeten gaat het licht aan en schuiven we aan bij het diner in het kleinschalige parkrestaurant. Na het eten neemt Chai ons in het donker mee de jungle in waar hij ons een aantal angstaanjagende krabben laat zien die 's nachts vanaf het strand de jungle intrekken. Bij terugkomst kruipen we in onze slaapzak en vallen we met het geluid van de golven op de achtergrond in slaap.

De volgende morgen is het alweer vroeg dag. We worden opgehaald met een klein rubberbootje en naar het grote duikschip gebracht waarmee we naar Koh Payu, Koh Hock en Koh Ha varen. Chai gaat met ons mee het water in en wijst ons op alle mooie kleine visjes die we zelf over het hoofd zien. Wanneer we bij Koh Ha het water uitgaan zien we vanaf de boot nog een kleine schildpad. We gaan gelijk het water weer in. Minstens een kwartier zwemmen we met zijn tweeën in de open zee met een schildpad tussen ons in. Wat een prachtig afscheid van deze mooie eilandengroep. Tijdens de afscheidslunch vertelt Chai dat hij jaarlijks van november tot mei op het eiland kampeert om snorkelexcursies te begeleiden. Zonder televisie, internet en zelfs zonder eigen toiletvoorzieningen! Hoe mooi wij de onderwaterwereld hier ook vinden, we nemen zonder enige vorm van heimwee afscheid van ons koepeltentje wanneer we om 15.00 uur worden opgehaald door de speedboot die ons een dag eerder afzette. We zwaaien nog eenmaal naar Chai en dan geeft de kapitein vol gas. We varen in rechte lijn terug naar het vasteland en Koh Miang verandert al snel in een klein stipje aan de horizon.

Aan het eind van de middag arriveren we weer bij de Thap Lamu pier vanwaar we per minibus verder reizen naar Ao Bangsak, een mooie strook goudkleurige stranden aan de westkust van Thailand ten noorden van Khao Lak. We hebben wederom via Agoda voor slechts € 18 euro een viersterrenresort gereserveerd. Met minimale verwachtingen komen we na een rit van een klein uurtje aan bij het resort. We zijn echter zeer positief verrast. Het resort ligt te midden van twee grote meren omzoomd door palmbomen en beschikt over een gigantisch zwembad met uitzicht over de Andamanse zee. Het resort heeft een paar honderd kamers waarvan slechts een handvol is bezet. We gaan hier lekker een paar nachten genieten voordat we onze reis vervolgen. Echte plannen hebben we nog niet.Wellicht gaan we nog naar Nationaal Park Mo Ko Surin om te snorkelen en naar Nationaal Park Khao Sok om te kajakken en te wandelen. Maar misschien doen we ook helemaal niets en blijven we hier een week hangen. Het enige dat vaststaat is dat we precies over een week van Bangkok naar Hong Kong vliegen. We houden jullie via onze blog op de hoogte van onze belevenissen deze laatste week in Thailand!

Liefs uit Thailand,

Joey & Roxanne