24 - 30 september 2012

We verlaten Sandakan met de langeafstand bus die ons in circa zeven uur naar provinciehoofdstad Kota Kinabalu brengt. Het eerste deel van de weg trekken kilometers palmolieplantages aan ons voorbij en na een uur gaat dit langzaam over in regenwoud. Het is een weg met vele haardspeldbochten en afgronden maar we komen om 15.00 uur zonder kleerscheuren aan in Kota Kinabalu. We hebben gelukkig vooraf een hotel gereserveerd dus vanaf het busstation nemen we vermoeid, en zelfs zonder af te dingen, de eerste de beste taxi naar het hotel. Het hotel is centraal gelegen nabij de bekende Filipijnse avondmarkt. In de haven komt de vis 's middags vers binnen en deze wordt op de avondmarkt direct gebakken of gestoomd en verkocht. De vele rokende kraampjes geven een prachtige sfeer aan het plein. In diverse reisgidsen werd de markt al omgeschreven als vegetariëronvriendelijk en dat blijkt helaas te kloppen dus eindigen we de avond in een ander restaurantje verderop aan het strand.

De volgende dag gaan we naar de Klias rivier op bijna twee uur rijden ten zuiden van Kota Kinabalu. In de mangrovewouden aan de oevers van deze rivier leven verschillende apen- en vogelsoorten en we gaan met een boot langzaam de rivier af in de hoop een glimp op te vangen van het wildlife. De omgeving is schitterend maar de rivier is, vergeleken met onze eerdere ervaringen bij de Kinabatangan rivier, erg druk. Zo is er een groep van bijna vijftig Japanners op de rivier die toevallig ook in precies hetzelfde restaurant gaat eten als wij. Na zonsondergang gaan we nogmaals de rivier op waarbij we op zoek gaan naar vuurvliegjes. Deze vliegjes lijken de bomen op de oevers te veranderen in grote knipperende kerstbomen. De gids legt uit dat de vliegjes vanwege de volle maand minder helder zijn dan gebruikelijk maar wij vinden het nu al erg mooi om te zien.

De volgende dag brengen we een bezoek aan het Tunku Abdul Rahman Park, een Nationaal Marine Park bestaande uit een vijftal eilandjes met een fraaie onderwaterwereld. Vanaf de jetty in Kota Kinabalu varen we per speedboot met 80 kilometer per uur naar één van de eilandjes toe. Vanaf de boot ziet het eiland er tropisch uit maar helaas heeft de grote groep Japanners van gisteren hetzelfde eiland uitgekozen om hun dag door te brengen. We vinden gelukkig nog een afgelegen en rustig plekje waar we tot het middaguur snorkelen en lekker relaxen in de zon. Joey is zo enthousiast aan het snorkelen dat hij pas doorheeft dat het eb wordt als hij met zijn buik over het koraal schuurt en met schaafwonden het strand oploopt. Auw!

Na een rustige nacht vliegen we de volgende middag met Air Asia naar Jakarta op het Indonesische eiland Java. De vlucht heeft vertraging waardoor we 's avonds pas laat aankomen in Jakarta. We pinnen op de luchthaven geld voor de komende dagen en zijn voor het eerst in ons leven miljonair. Met vijf miljoen Ruppiah op zak pakken we een taxi naar het hotel. Het verkeer in Jakarta maakt direct grote indruk. Honderden auto's en duizenden brommers met soms wel vier personen erop banen zich al toeterend een weg door de stad. Tijdens de rit van de luchthaven naar het hotel zien we verschillende bijna-ongelukken die op miraculeuze wijze goed aflopen. De chauffeur haalt onverschillig zijn schouders op en vraagt in gebrekkig Engels waar we vandaan komen. Nadat we vertellen dat we uit Nederland komen herinnert hij ons direct aan de koloniale geschiedenis van ons land in Indonesië. Hij wijst ons op een aantal gebouwen uit deze tijd en het museum. Bij aankomst in ons hotel zien we ook een van de positieve punten van de koloniale geschiedenis; naast ons hotel zit de Hollandse bakkerij de Windmolen waar we heerlijke Nederlandse broodjes kopen om de volgende morgen mee te nemen in de trein naar Yogyakarta.

De rit naar Yogyakarta duurt zevenenhalf uur en is comfortabel. We reizen in een moderne trein met ruime stoelen en vanwege de vele keren dat het personeel langsloopt met drinken en eten doet het bijna denken aan de service in een vliegtuig. Na aankomst in Yogyakarta reizen we verder naar Borobudur, de regio die bekend is vanwege het gelijknamige boeddhistische tempelcomplex. We verblijven in een kleinschalige accommodatie tussen de rijstvelden, Rumah Dharma. De Belgische eigenaresse vertelt ons dat de accommodatie pas sinds 2011 open is en dat is te zien. Alles ziet er splinternieuw uit. Het geheel bestaat uit vier vrijstaande gastenkamers, een centraal eetgedeelte en twee Javaanse prieeltjes met uitzicht over de rijstvelden. We arriveren bij zonsondergang en worden direct verliefd op de Rumah Dharma. Terwijl de zon langzaam achter de bergen zakt genieten we van het ijskoude welkomstdrankje ‘Gingerbiertje'. Samen met de andere gasten zitten we aan een lange tafel met kaarslicht te genieten van het heerlijke Indonesische eten en een lokaal Bintang-biertje.

De volgende morgen neemt gids Jamal ons, samen met twee andere Nederlandse gasten, Bas en Tessa, om 04.30 uur op de mountainbike mee naar de heuvel waarvandaan we de schitterende zonsopgang boven de Borobudur bekijken. Terwijl de mist langzaam wegtrekt fietsen we door de rijstvelden en worden we overal hartelijk begroet door de lokale bevolking. Selamat pagi! Wij zijn niet alleen erg geïnteresseerd in hen maar zij lijken nog meer geïnteresseerd in ons. Veel locals beginnen in gebrekkig Engels een gesprek met ons en vragen waar we vandaan komen, hoelang we op reis zijn en waar we nog naartoe gaan. Vaak eindigt dit in een fotosessie waarbij we met allerlei mensen op de foto moeten. Met name Joey is populair bij de vrouwen die regelmatig giechelend over zijn behaarde armen aaien. We eindigen de ochtend op de lokale markt waar we ons verbazen over de grote verscheidenheid aan groenten en fruit die hier in de streek wordt verbouwd en verkocht. We kopen mango's en bananen en al etend fietsen we langzaam terug naar Rumah Dharma waar om 08.30 uur een stevig ontbijt op ons staat te wachten.

Na het ontbijt neemt Jamal ons mee naar verschillende boeddhistische en hindoeïstische tempelcomplexen in de omgeving. Al fietsend vertelt gids Jamal het verhaal van de Merapi, de meest actieve vulkaan van Indonesië. De vulkaan ligt dicht bij de stad en op de helling leven duizenden mensen in dorpen tot meer dan 1.700 meter hoogte. De laatste uitbarsting was in 2010 waarbij de hele deze dorpen werden bedolven onder een dikke laag lava en as en meer dan driehonderd mensen kwamen om het leven. Jamal vertelt dat hij erg betrokken is geweest bij de hulpvoorzieningen en de wederopbouw. De omgeving is gelukkig erg vruchtbaar en inmiddels wordt er weer volop rijst verbouwd. Vanwege de volle maan is er 's avonds een feest in het dorp waarbij verschillende lokale dansgezelschappen optreden. Jamal neemt ons op de Vespa mee naar het festival. Iedereen groet ons hartelijk en we genieten van de muziek en diverse optredens. Rond 22.30 uur zijn we weer terug en na een lange dag vallen we met flinke zadelpijn in slaap.

De volgende morgen staan we weer voor dag en dauw op en stappen we op de mountainbike naar het tempelcomplex van Borobudur. Het complex gaat om 06.00 uur open en we mogen bijna als eerste naar binnen. De Borobudur is opgebouwd als een grote vierkante stoepa met een diameter van 123 meter. De stoepa heeft negen etages; de onderste zes zijn vierkant, de bovenste drie rond. De etages vertegenwoordigen de boeddhistische kosmos. Op de bovenste etages bevinden zich 72 kleine stoepa's, die gebouwd zijn rondom één grote centrale stoepa. Het tempelcomplex dient 's morgens nog als gebedsoord en we zien dan ook vele monniken. We fietsen om 09.00 uur terug naar Rumah Dharma waar het ontbijt al klaar staat.

Omdat we al zo lang wakker zijn vinden we het eigenlijk wel weer tijd voor een Bintang biertje. Na het ontbijten genieten we het heerlijke rustige leven rondom Rumah Dharma. We liggen in één van de prieeltjes te lezen, te schrijven, te kaarten en te spelen met de twee katten waarvan de tweemaanden oude Bileke absoluut favoriet is bij Roxanne. Wat vind je hier een rust, dit is met afstand de allermooiste plek waar we tot zover in Azië zijn geweest.

's Middags nemen we samen met andere Nederlandse gasten, Peter en Tammy, een taxi naar het tempelcomplex van Prambanan. Dit is het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex in Indonesië. De legende van Prambanan gaat over een Javaanse prinses, dochter van een gemene koning. Haar vader wordt vermoord door een jongeman met bovennatuurlijke krachten, Bandung, die op dat moment verliefd wordt op de prinses. Verdrietig over het verlies van haar vader wil de prinses niet met hem trouwen maar omdat ze bang is voor zijn reactie verzint ze een list. Ze stelt hem slechts één voorwaarde om met hem te trouwen, ze wil met hem trouwen op de voorwaarde dat hij duizend tempels zou bouwen in één nacht. Hij gaat direct aan de slag en met behulp van demonen is hij net voor zonsopkomst bijna klaar met de duizend tempels. De prinses ziet haar plan mislukken en maakt alle vrouwen in het paleis wakker en beveelt hen om veel kabaal te maken zodat Bandung denkt dat het al licht is en hij niet geslaagd is in zijn opdracht. Bandung trapt erin maar zodra hij erachter komt dat zij hem in de maling heeft genomen is hij zo boos dat hij haar verandert in een stenen beeld. Zowel de tempels als de beelden zijn te bezichtigen al is er veel beschadigd tijdens de vele vulkaanuitbarstingen.

Nadat we enige tijd hebben rondgekeken vragen wij een gids of hij ons meer kan vertellen over de tempels. De gids geeft aan dat hij normaalgesproken Japanse toeristen rondleidt maar dat hij ons graag meeneemt. Na enkele minuten uitleg in onverstaanbaar Engels kunnen we de lach niet meer inhouden en geeft de gids toe dat hij geen Engels spreekt en dat hij eigenlijk met een groep Japanners op stap is. Bij terugkomst in Rumah Dharma genieten we voor de laatste maal van het heerlijke eten. We proberen nog wat te slapen voordat we om 04.00 uur worden opgehaald voor de vlucht naar Bali. We vinden het erg jammer dat we de vlucht naar Bali al hebben gereserveerd en vertrekken met pijn in ons hart. We hebben nu al heimwee naar dit paradijs tussen de rijstvelden..

Liefs uit Indonesië,

Joe & Rox

P.S. Omdat we zo druk aan het genieten waren zijn we vergeten om foto's te maken van Rumah Dharma dus de bovenstaande foto van Rumah Dharma komt rechtstreeks van hun website en de foto's van de rijstvelden zijn van Tessa en Bas.