Centraal-Thailand (23 - 29 oktober 2012)

Na een vier uur durende vlucht met veel turbulentie arriveren we aan het begin van de avond op luchthaven Dong Mueng. Dit is de oude luchthaven van Bangkok op circa 25 kilometer ten noorden van de stad. Na aankomst hoeven we voor de verandering eens niet rechtstreeks naar bank om lokale valuta te verkrijgen, toen wij afgelopen juli onze verjaardag vierden hebben we namelijk bijna 125 euro in Thaise Bath gekregen. Dat voelt goed! We verlaten de luchthaven en sluiten buiten aan in de lange rij van reizigers die wachten op een publieke taxi. We overwegen om te kiezen voor een van de privé-taxi's die in de aankomsthal staan te wachten maar al snel blijkt dat hun vraagprijs bijna vier keer hoger is dan de metertaxi. We blijven dus maar trouw in de rij staan voor een publieke taxi. Na bijna veertig minuten zijn we aan de beurt en stappen we in. De chauffeur is niet van plan de meter te gebruiken, maar na een lange vlucht berusten we in ons lot en betalen we met een glimlach het toeristentarief. Een klein uur later neemt de chauffeur hartelijk afscheid op de hoek van de legendarische straat Thanon Khao San, beter bekend als Khao San Road.

Thanon Khao San ligt in het hart van de wijk Banglamphu en is een begrip onder alle rugzaktoeristen die ooit in Thailand zijn geweest. De stoepen staan vol met illegale DVD's, namaak merkkleding en tatoeëerders. Op straat serveren ze lokale delicatessen als gefrituurde sprinkhaan, meelworm en schorpioen en in de honderden bars worden cocktails gedronken uit emmers met een rietje. We stappen uit de taxi en lopen met onze bagage door een menigte van duizenden reizigers naar ons hotel. Onderweg worden we aangeklampt door tientallen straatverkopers die voor een klein winstpercentage proberen ons allerlei louche zaken binnen te trekken. ‘Hello boss, nice tailor made Versace suite? I give you good price!' en 'Psst, sir! You want to see young girls in a pingpong pussy show?' zijn veelgehoorde oneliners. We gooien onze tassen in het hotel en lopen rechtstreeks naar een van de vele bars waar we een koud biertje bestellen. We hebben schijnbaar afscheid genomen van het Indonesische Bintang bier en switchen naar het iets bitterdere Chang bier. We kijken met open mond naar de voornamelijk Australische reizigers die hier letterlijk op de tafels dansen. Wat een contrast met het rustige Javaanse platteland waar we een dag eerder nog door de rijstvelden fietsten. Desalniettemin smaakt het bier ons prima en lachen we ons een breuk om de straalbezopen backpackers en extraverte ladyboys die hier samen staan te dansen. De nachten in ons hotel zijn onrustig. Van buiten komt het bonkende geluid van de omringende bars en door de muren komt het geluid van Europese zestigplussers die hun volledige vakantiebudget lijken te besteden aan de Thaise prostituees.

Na een onrustige nacht beginnen we de dag met een heerlijke sandwich van Subway. Het authentieke Thailand is hier in Banglamphu ver te zoeken maar we genieten, na het Javaanse platteland, stiekem best weer eens van een bezoek aan Starbucks, MacDonalds en Subway. Na het ontbijt worden we aangesproken door een tuc-tuc chauffeur die belooft ons voor 200 Bath (ongeveer € 2,50 per persoon) door de stad te rijden en alle tempels te laten zien. Nadat we hem tot driemaal toe hebben gevraagd of het echt 200 Bath is en niet 2.000 stappen we enigszins argwanend achterin zijn tuc-tuc. De chauffeur heeft een flinke bos dreadlocks en stelt zich passend voor als John Marley. We houden ons stevig vast in de met kerstverlichting versierde tuc-tuc en scheuren met een kleine vijftig kilometer per uur de straat uit. De eerste stop is een tempel met een tientallen meters hoge gouden sculptuur van Boeddha. Na enkele foto's racen we door naar de volgende stop, de liggende Boeddha. Na aankomst blijkt dat de tempel gesloten is, vanzelfsprekend vragen we de chauffeur wanneer het open gaat. Lachend beantwoordt hij de vraag: ‘Geen flauw idee, ik ben geen gids'. Terwijl wij ons afvragen wat hij dan wel is vraagt hij direct naar onze verdere reisplannen voor de komende weken. Wij geven aan dat we op de bonnefooi reizen en nog geen verdere invulling hebben gemaakt. Hij kijkt ons blij verrast aan en biedt aan om ons even naar het Thaise toeristenkantoor te brengen voor onafhankelijk advies over hotels en trein-, bus- en vliegtickets. Voordat we antwoord kunnen geven trapt hij het gaspedaal alweer diep in. Bij aankomst blijkt dat hij ons niet naar het onafhankelijk TAT-kantoor brengt maar naar een bevriende handelaar waar hij een commissiepercentage opstrijkt. Wij doorzien het opzetje gelukkig snel en kletsen ons met een smoes de deur uit en stappen weer achterin de tuc-tuc. De chauffeur geeft nog niet op en zet ons amper vijf minuten later weer af bij een volgend kantoor. Ook hier besluiten we, tot onvrede van de chauffeur, om onze vrije manier van reizen niet op te geven en zonder dure pakketreis stappen we weer in zijn tuc-tuc. Wij vertellen hem dat het echt zonde is van zijn tijd, onze tijd, en de tijd van iedereen op het boekingskantoor om bij nog een kantoor te stoppen. Hij begrijpt de boodschap gelukkig maar richt zijn pijlen nu op een mooi maatpak en zijden cocktailjurkje. Het werd nog een lange ochtend.. Na een vermoeiende rit van bijna drie uur en het bezichtigen van slechts één tempel zet de gedesillusioneerde chauffeur ons weer af bij ons hotel. Daar zijn we met open ogen ingetrapt, zonde van de ochtend.

Nadat we in ons hotel zijn bijgekomen van dit avontuur lopen we glimlachend langs alle chauffeurs die ons voor een onwaarschijnlijk bedrag een ritje aanbieden door Bangkok. Die verspilde ochtend zien we dan maar als lesgeld. We huren 's middags een longtailboat waarmee we over de kanalen van Bangkok varen. Vanaf het water krijg je - weg van de hectiek - een andere blik op het lokale leven in de stad. Kinderen zwemmen lachend in het bruine water, verliefde tieners zitten zwijgend langs de kade en ouden van dagen staan met hun hengels in de hand hopend op een vers en voedzaam avondmaal. Wat ook opvalt zijn de gigantische watervaranen langs de oever en de vele vissen die we vanuit de boot zien zwemmen. Het is onbegrijpelijk dat in dit ogenschijnlijk smerige water nog zoveel dieren kunnen overleven. We varen langs enkele tempels en stappen een kleine twee uur later aan de andere kant van de rivier weer van boord. We eten in een klein Thais restaurantje en laten ons - na een scherpe prijsonderhandeling - met de tuc-tuc terugbrengen naar ons hotel. We besluiten de avond met een bont gezelschap van Engelse en Koreaanse reizigers in een van de clubs aan Khao San Road. Nadat we samen voor een Thais maandsalaris hebben gedronken worden we de volgende dag rond het middaguur met een gigantische kater wakker. Na het zien van alle foto's vallen de puzzelstukjes weer een beetje op zijn plaats. Eén van de Koreanen is haar camera verloren en één van de Engelsen is opgelicht voor 3000 Bath bij een pingpong pussy show. Wij controleren direct alles en gelukkig hebben wij alle waardevolle bezittingen nog en kijken lachend terug op de vorige avond.

In onze reisgids hebben we gelezen over de Siam Niramit show aan de andere kant van de stad. Deze dansmusical is door buitenlandse bezoekers verkozen tot de beste avond uit in Thailand, dat belooft wat. Bij een boekingskantoor kunnen we gelukkig een scherpe last minute deal maken en amper een half uur later zitten we al in de taxi naar het theater. Bij aankomst staan we vol verbazing te kijken, het ziet er werkelijk schitterend uit. Op het terrein zijn traditionele Thaise dorpen nagebouwd uit verschillende regio's van het land. Tijdens de musical wordt op een gigantisch podium diverse dansen opgevoerd uit alle windstreken van het voormalige rijk Siam wat behalve het hedendaagse Thailand ook een groot deel van Myanmar en Cambodja besloeg. De show is adembenemend en doet niet onder voor een van de grote Joop van den Ende producties in Nederland. Dit is absoluut een aanrader voor eenieder die binnenkort in Bangkok verblijft!

De volgende dag verkennen wij Bangkok per fiets. Vandaag de dag zijn er verschillende aanbieders maar wij gaan op pad met het eerste bedrijf dat fietstochten aanbood in Bangkok, Co van Kessel. De onlangs overleden Nederlander is meer dan dertig jaar geleden begonnen met de fietstochten door Bangkok en kan daardoor bogen op ruime ervaring. Dat blijkt ook uit de tour, de route voert kriskras door Chinatown. We fietsen door parken, langs winkels en over markten. Een leuke stop is het park in Chinatown waar vele ouderen bezig zijn met Thai Chi lessen waarbij ze met langwerpige zwaarden schijngevechten houden.

Bijna net zo beroemd als een bezoek aan een tempel of het nachtleven zijn de markten in en rond Bangkok. Hier is werkelijk alles te koop. Van voetbalshirts tot vechtvissen, van bloemen tot verse kreeft en van namaakhorloges tot rijst. De meest bijzondere markten zijn zonder twijfel de wereldberoemde drijvende markt van Damnoen Saduak en de nabijgelegen treinmarkt. De drijvende markt van Damnoen Saduak geeft een idee van het leven in Bangkok voordat de kanalen werden gedempt. De wijn- en boomgaarden lopen hier over in een doolhof van kleine kanalen en de vele kwekers bieden vanaf bootjes hun fruit, groenten en souvenirs aan. Het levert een schitterend plaatje op maar ook hier maken de vele toeristen het geheel weinig authentiek.

's Middags brengen we een bezoek aan de zogenoemde treinmarkt. Deze doodnormale levensmiddelenmarkt op korte rijafstand van Damnoen Saduak wordt achtmaal per dag opgeschrikt door de trein tussen Bangkok en Chiang Mai. Na bijna twee uur in de brandende zon - de trein had vertraging - horen we een alarm afgaan waarna alle handelaren hun spullen oppakken, de luifels sluiten en een veilig heenkomen zoeken. Nadat de veloranje trein gepasseerd is gaan de luifels weer open en gaat iedereen weer verder met zijn handel. 's Middags brengen we een bezoek aan het koninklijke paleis in Bangkok met al haar pracht en praal. We besluiten de avond op de nachtmarkt van Patpong waar te midden van stripclubs en go-go bars vele Rolex-horloges van Chinese makelij verkocht worden voor een fractie van de Europese winkelprijs. We hebben de Nederlandse douane regelementen voor vertrek goed doorgenomen en laten de blinkende horloges wijs liggen.

We verlaten Bangkok en rijden in bijna twee uur naar de voormalige hoofdstad Ayutthaya. Toen Ayutthaya nog de hoofdstad van Thailand was schijnt er zoveel goud te hebben geblonken dat het zonlicht tot vijf kilometer verder werd weerkaatst. De stad heeft echter zichtbaar geleden onder de vele oorlogen en lijkt tegenwoordig meer op een ruïne. Terwijl we langs de vele onthoofde Boeddhabeelden lopen (de hoofden zijn tijdens de oorlogen door plunderaars afgehakt en verkocht door heel Azië!) kunnen we echter wel indenken hoe mooi het ooit moet zijn geweest.

Terug in Bangkok beslissen we onze roltassen in te ruilen voor twee kleine backpacks. In een van de winkels kopen we voor amper twintig euro twee rugtassen van The North Face en Deuter, maar uiteraard is ook dit weer made in China. We kopen een groot slot en huren in ons hotel voor tweeënhalve week ruimte in de opslag waar we onze zware tassen opslaan en met slechts tien kilo per persoon vervolgen wij onze reis door Thailand.

In Bangkok zijn ook de massages en schoonheidsbehandelingen erg voordelig. We nemen drukpuntenmassages, Roxanne laat een manicure en pedicure doen en Joey laat zijn rug harsen. Aaaaaauw!

Ons plan was eigenlijk om per trein verder te reizen in noordelijke richting naar Chiang Mai voor een meerdaagse jungletrekking. Nadat we eerder op Borneo al zulke indrukwekkende tochten door de jungle hebben gemaakt hebben we besloten om een vlucht te boeken naar Krabi in het zuiden van Thailand. Op internet hebben we eerder vanavond met 80% last minute korting (Michael bedankt voor de tip nogmaals!) voor drie nachten een fabelachtig viersterren resort met meerdere zwembaden geboekt aan het strand. Vanaf Krabi willen we vervolgens per boot verder reizen naar de Phi Phi eilanden en via Phuket naar de Similan en Surin eilanden waar een geweldige onderwaterwereld op ons ligt te wachten. We willen het verblijf in Thailand vervolgens afsluiten met het Nationaal Park Khao Sok waar we enkele dagen per kano en te voet de jungle intrekken. Maar we hebben - tot onvrede van alle tuc-tuc chauffeurs van Bangkok, nog niets geboekt en al onze plannen zijn dan ook met potlood geschreven. Jullie lezen in de volgende blog wel weer waar we zijn beland!

Liefs uit Bangkok,

Joey & Roxanne

P.S. Pa en ma, nogmaals bedankt voor de Thaise Bath! Beter gezegd, bedankt voor een taxirit van anderhalf uur, vijf t-shirts, een Burger King maaltijd, twee rugtassen, een gezellig avond met veel Chiang bier, een ontbijt bij Subway, een tuc-tuc rit van 3 uur met vervelende chauffeur, twee nieuwe vliegtuigkussentjes, drie armbandjes voor Rox, een waterdichte snorkeltas voor Joe, een paar Havaïanas slippers, een (tot 10 meter!) waterdichte iPhone-hoes, geschilde mango's op een spiesje, maiskolven met zout en boter, een tour door de kanalen van Bangkok, tofu met zoetzure saus, Thaise biefstuk salade en een emmer vol Vodka en Sprite op de luidruchtige Khao San Road. Na deze wilde avond moesten we helaas weer pinnen..